+ R E T U R N

Konu: + R E T U R N Perş. Ağus. 26, 2010 1:32 am

x

Kişiler: Richard & Lucian Quinlivan

Zaman: 02:21 Pm.

Mesken: Godric's Hollow'un en ücra sokağı.

Kurgu: Bu puslu düzenden sıkılmış olan Quinlivan kardeşlerin ateşli diyaloğu.

Rol Play Sırası: Lucian & Richard

Konu: Geri: + R E T U R N Perş. Ağus. 26, 2010 12:21 pm

Tarih: Yaklaşık, 13 Yıl öncesi...

Karanlık gece bir sükût gibi üzerlerine çökmüştü, Ölüm Yiyenler yıllarca mücadelelerini verdikleri kavgalarında yenilmişlerdi. Bundan sonrasında, onları koskoca bir hiçlik bekliyor olacaktı. Richard, Lucian ve birkaç iyi dostlarını daha bu karanlık dönemde korumuş ve onları, diğerleri gibi Azkaban'da çürümekten kurtarmıştı. Onlar gibi şanslı olanların sayısı oldukça azdı ve bir liderleri yoktu. Richard, hiç bir zaman liderliği düşünmemiş ve olayları olgunluğu ile aşmayı başarmıştı. Ama, Lucian onun gibi değildi. Kendisinin veya Richard'ın liderlik vasıflarına uyduğuna emindi! Yıllarını Lord Voldemort'un en sadık müridi olarak geçirmişti. Bu nedenle artık sıranın onda olduğuna, kendisini körü körüne inandırmıştı. Richard, Lucian'ı bakanlığa sokmuş ve hiçbir zaman unutmayacağı bir söz söylemişti.

'Sessizlik bazen en büyük silahtır Luc.'

O günden sonra Richard'la uzun bir süre daha görüşmemişlerdi. Lucian, kendisini bakanlıktaki görevine adamış ve ilerlemeye başlamıştı. İlk önce, Muggle bölümünde işe başlamıştı ve burada çok değişik olayların olduğunu görmüştü. Muggle dairesinde çalışanların hepsi eski dostlarıydı. Yani, eski ölüm yiyenler. Bir süre sonra, bu oyunun arkasında Richard'ın varlığını sezmiş ve neler olduğunu öğrenmek istemişti. Bir kaç denemesinde başarısızlığa sürüklenmiş ve Richard'ın uyarılarına maruz kalmıştı. Muggle'larla ilgili planını anlatmaması Lucian'ı her ne kadar sinirlendirse de abisinin bir bildiği olduğunun farkındaydı. Muggle Dairesindeki arkadaşları ile oturup konuşurlarken neler çevirdiklerini anlamıştı, bu savaşa onları da alet edeceklerdi. Bunca zaman, muggle haklarını koruyan Yoldaşlık; bundan sonra onlarla savaşacaktı... Ve sonunda başarmıştı Richard! Muggle'lar artık daha güçlülerdi. Bir büyücü ile tek başlarına mücadele edebilecek kadar değillerdi fakat; grup halinde saldırdıklarında ölümcül olabiliyorlardı. Ama, Rich hiç bir zaman bu başarıyı üzerine almadı ve onun yerine hiç hak etmeyen birisi Karanlıklar ordusunun başına geldi! Lucian, o gün bağlılık yemininde ağzını açmadı...

Tarih: Şimdiki zaman.

"Karanlık saldırılarına devam ediyor fakat; ahmaklıklarından vazgeçemiyor!"

Konu: Geri: + R E T U R N Perş. Ağus. 26, 2010 1:33 pm

Geceyi sessizliğinden alıkoyan güçlü rüzgârın uğultusu, ihtiyarın 1800'lerden kalma cüppesini uçuşturuyordu. Fötr şapkasının altına gizlediği gözleri etrafı süzerken gür sakalının dikkat çekmemesini umarak yürümeye devam etti. Birkaç meraklı gözden sonra sessizce ilk ara sokağa saparak, elinde hazır tuttuğu asasını kavradı. Karanlık Lord'un düştüğü ve Karanlık İşaret'in rengini kaybettiği günden beri böyle şüpheciydi. Boşta kalan eli istemsizce cüppesinin ceplerini yoklarken, orada olmayan sigara tabakasını arıyordu. Lucian'ın ağzına tıkıştırarak ateşlediği günden beri ciğerlerini zehirleyen sigarayı, sağlığı için defalarca bırakmak istemişti. Bu da o çabalarından biriydi işte. Sokağın girişini süzdüğü kısa bir sürenin ardından, kimsenin bu saatte peşinden tenha bir sokağa sapmayacağını anlayarak yoluna devam etti. Zihnini kurcalayacan herşey aynı anda hücum ediyordu, sigarasızlıktan ağrıyan başına. Tekrar bir ara sokağa saparken gideceği yerin buradan çok daha uzakta olduğunun bilincindeydi. Ölüm Yiyenler'e has olan Karanlık İşaret ile bağlantılı bir gücü kullanmak niyetiyle etrafı birkez daha kontrol ederken, meraklı bir gözle karşılaşmayınca kemikli ellerindeki asayı zarif bir hareketle yere doğru eğdi. Sert bir hareketle yukarı savurduğunda zaten siyahlar içindeki bedeni siyah bir duman eforuna dönüşerek hızla gökyüzüne yükseldi. Karanlık gecede fark edilmeyecek kadar hızlı ilerliyordu. Kasabanın dışında kalan tenha bir sokağın sonunda ilerlemekte olan Lucian'ı fark etmesi uzun sürmemişti. Kardeşinin yavaş ilerleyişini ve önünde hareket etmekte olan ışık huzmesini, barakaya varana dek izledi. Kaygısızca kapıyı çalan Lucian'ın birkaç metre gerisine hızla inerken umduğu çakılma hissinin yerine, etraftaki koyu sis eforunun bütünleşerek bedenini oluşturmasını duyumsadı. Kalın sesinden yükselen birkaç öksürüğün ardından, kardeşine yüzünü dönme fırsatı vermeden yarattığı ışık huzmesini yok etmişti. "Biraz daha dikkatli olmanı beklerdim Luc. Biliyorsun, bu günlerde peşine düşenlerin haddi hesabı yok." Sakallarının arasından zor da olsa anlaşılan sırıtışını yüzüne yayarken, Lucian'ın da karşılık verişini izledi. İçinde bulundukları kasvetli hava, uzun zamandır görmediği kardeşini kucaklamasına engel olamamıştı. İhtiyar, duygusal bir atmosferden uzak geçeceği anlaşılan konuşmalarına uymayan bir başlangıç olduğunu bildiği kucaklaşma faslını uzun tutmadı. Kardeşindeki yeni gördüğü bu olgun imajı incelerken, donuk hatıralar yığınından oluşan mâziye dalıp gidiyordu. "Önemli bir şey olmadıkça, buraya gelmezdin..." Bu yaklaşımı şüphesiz duygularını ifade etmiyordu ama yapması gerektiği gibi Lucian'ın getirdiği haberleri dinleyecekti. Büyüce dünya belirsiz günlerden geçerken, Bakanlık'tan gelecek önemli haberler nasıl bir yol izleyeceklerini belirliyordu. Karanlık Lord'dan sonra gerçekleştirmek istedikleri muggle planı başarıya ulaşsa da, karanlık tarafın kendi içinde her an patlak verebilecek bir ayrım bütün planı alt üst edebilirdi! Bu yüzden saatli bomba gibi etrafta dolanan sabırsız kardeşini sakinleştirmek, Richard'a kalıyordu. Sanki düşündüklerini anlıyormuş gibi anlamlı anlamlı yüzüne bakan Luc'a, bir cevap beklermiş gibi bakmaya devam etti. Az sonra bir sigara yakacağını bildiği kardeşine 'Ben içmiyorum.' demenin yollarını ararken, bu durumu hatırlaması başının ağrısını iki katına çıkarmıştı.